درمیان لیست واکسن‌هایی که مورد تایید و در دست بررسی سازمان بهداشت جهانی است، نام هیچکدام از واکسن های ایرانی نیامده است.
به گفته مردانی، عضو کمیته علمی ستاد مقابله با کرونا، هیچکدام از واکسن‌های ایرانی تاییدیه سازمان جهانی بهداشت را ندارند و تنها واکسن ایران برکت در سایت سازمان بهداشت جهانی ثبت نام کرده است ولی این تنها یک ثبت‌نام است و هنوز برای تاییدیه اقدام نکرده است.
صفحه اینستاگرام منوتو به نقل از مسعود مردانی عضو کمیته علمی ستاد مقابله با کرونا، مدعی شده است که هیچکدام از واکسن‌های ایرانی، تاییدیه سازمان جهانی بهداشت را ندارند و تنها ایران برکت در سایت سازمان بهداشت جهانی ثبت‌نام کرده است ولی این تنها یک ثبت‌نام است و هنوز برای تاییدیه اقدام نکرده است.
دکتر مسعود مردانی در مصاحبه با شفقنا به تاریخ ۸ تیرماه گفته است: «هیچکدام از واکسن‌های ما تاییدیه سازمان جهانی بهداشت را ندارند و تنها ایران برکت در سایت سازمان بهداشت جهانی ثبت‌نام کرده است ولی این تنها یک ثبت‌نام است و هنوز برای تاییدیه اقدام نکرده است».
دکتر مصطفی قانعی، دبیر ستاد توسعه زیست فناوری، در گفت‌وگو با خبرگزاری تسنیم گفت: «اولین نهادی که باید واکسن کرونا را تأیید کند، نهاد رگولاتوری خود کشورهاست؛ برای مثال اگر واکسنی در چین تولید شود، ابتدا نهاد رگولاتوری و ناظر چین، باید این واکسن را تأیید کند و سپس در صورت لزوم، مدارک به سازمان جهانی بهداشت ارائه می‌شود.
همچنین در حال حاضر واکسن «کوو ایران برکت» توسط نهاد رگولاتور ایران یعنی سازمان غذا و دارو به تأیید رسیده است و به مرور با افزایش میزان واکسیناسیون عمومی با این واکسن و مشخص شدن میزان عوارض و اثربخشی واکسن، نهادهای بین‌المللی مانند سازمان جهانی بهداشت نیز مدارک را بررسی می‌کنند. تأییدیه سازمان جهانی بهداشت برای واکسن‌هایی کاربرد دارد که قصد صادرات آنها را داریم؛ بنابراین اگر واکسن «کوو ایران برکت» روزی بخواهد به سایر کشورها صادر شود نیاز به تأییدیه سازمان جهانی بهداشت دارد؛ در غیر این صورت تأییدیه سازمان غذا و داروی کشور خودمان برای واکسیناسیون عمومی با واکسن برکت، کافی است».
علیرضا ناجی، رئیس مرکز تحقیقات ویروس شناسی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در گفت‌وگو با خبرگزاری ایسنا، به تاریخ ۲۵ خرداد ۱۴۰۰، درباره این موضوع گفت: « اینکه واکسن تاییدیه سازمان جهانی بهداشت را داشته باشد، یک اصل نیست. واکسن مقوله‌ای است که هر کشور برای خود یک‌سری قوانین و مقررات مشخص دارد که اگر واکسن بر آن اساس پیش برود، می‌تواند مجوز مصرف بدهد. همانطور که سایر واکسن‌هایی خارجی هم که شاید جدیدا مجوز سازمان جهانی بهداشت را اخذ کردند، مجوزهای کشور خودشان را داشتند و مصرف کردند و کشورهای دیگر هم بر اساس آن مجوزها و اطلاعاتی که از کشور سازنده گرفتند، واکسن را مورد مصرف قرار دادند.
به طور مثال واکسن‌هایی مثل فایزر و مدرنا و آسترازنیکا که در کشور خودشان مجوز صادر کردند، بعدا از سازمان جهانی بهداشت مجوز گرفتند و خیلی از کشورهای اروپایی برای مصرف آنها جداگانه واکسن‌های ذکر شده را در قوانین خود آوردند و سپس مصرف کردند».
در تماس تلفنی فکت‌یار با علیرضا ناجی، عضو کمیته علمی ستاد ملی مقابله با کرونا و رئیس مرکز تحقیقات ویروس شناسی دانشگاه شهید بهشتی، وی درباره وضعیت مجوز واکسن‌های ایرانی از سازمان بهداشت جهانی گفت: «هیچ یک از واکسن‌های داخلی از سازمان بهداشت جهانی مجوز دریافت نکرده‌اند و ظاهرا فقط مشخصات واکسن برکت ثبت شده است».
ناجی ادامه داد: «مسئله دیگر این است که واکسن‌های ایرانی دوره‌های آزمایش بالینی را هم به طور کامل طی نکرده‌اند تا وضعیت آنها در داخل کشور هم مشخص شود.
حتی کمیته اخلاق معاونت پژوهشی وزارت بهداشت، نسبت به شتاب‌زدگی در اعطای مجوز واکسن‌های داخلی اعتراض داشت.
ولی در کل الزامی برای دریافت مجوز از سازمان بهداشت جهانی برای استفاده از واکسن‌های داخلی در کشور وجود ندارد و حتی ما اقدام به خرید و استفاده واکسن اسپوتنیک که مجوز سازمان بهداشت جهانی را نداشت کردیم».
با گذشت بیش از یک سال از شروع فراگیری ویروس کرونا و قربانی شدن نزدیک به ۴ میلیون نفر در دنیا، کشورهای مختلف به فکر ساخت و تولید واکسن COVID-19 افتادند.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها، استفاده از واکسن جدید برای عموم شامل مراحل زیادی از جمله تولید واکسن، آزمایشات بالینی، مجوز یا تأیید سازمان غذا و دارو و ساخت و توزیع آن است.