خلاصه گزارش
مهاجرت دانشجویان پزشکی با مهاجرت پزشکان میانسال دارای سابقه کار دو مقولهی متمایز است. احتمالا منظور وزیر مهاجرت غیردانشجویی پزشکان میانسال است.
در صورت مهاجرت پزشکان ایرانی دارای سابقه کار به کشورهای آلمان آمریکا، انگلیس، کانادا و استرالیا، آنها باید علاوه بر آزمون زبان، در آزمونهای پزشکی آن کشور نمرهی قبولی کسب کنند. سپس تأییدیه شورای پزشکی و اداره بهداشت دولتی هر کشور را دریافت کنند، که این امر برای یک پزشک میانسال، با توجه به دوری از فضای درس و دانشگاه و تستزنی و نیز طولانی بودن این فرایند، عملا نشدنی است.
بنابراین به صورت خلاصه، هر چند روی کاغذ امکان ادامه فعالیت پزشکان میان سال در همان سطحی که در ایران طبابت میکردند در کشورهای توسعهیافته غربی وجود دارد، اما در عمل رخ نمیدهد و پزشکان عموما مشغول فعالیت دیگری شده یا به عنوان مشاور فعالیت میکنند.
شرح گزارش
در اخبار رسانههای داخلی و خارجی آمده است که وزیر بهداشت بهرام عین اللهی گفته است:
«پزشکان ما در صورت مهاجرت به اروپا، آمریکا و کانادا نمیتوانند کار پزشکی انجام دهند و باید کار دیگری بکنند. او افزود: ما نگرانی از این قضیه (مهاجرت پزشکان) نداریم چون آنقدر نیرو داریم که تهدید از سر ما برداشته شود» (تصویر زیر).
مهاجرت دانشجویان پزشکی با مهاجرت پزشکان میانسال دارای سابقه کار دو مقولهی متمایز است. احتمالا منظور وزیر مهاجرت غیر دانشجویی پزشکان میانسال است.
مهاجرت دانشجویان پزشکی
طبق گزارش اخیر مرکز رصدخانه مهاجرتی ایران – 1401 و براساس اطلاعات پایگاه داده OECD آمریکا، آلمان، کانادا، بریتانیا و فرانسه مهمترین کشورهای پذیرندهی پزشکان ایرانی هستند. به طوری که طبق سرشماری سال 2018، 29 هزار ایرانی در بخش بهداشت و درمان آمریکا فعال بودهاند که 24 هزار نفر آنها در مشاغل تخصصی و پنج هزار در مشاغل مراقبتی مشغول به فعالیت بودهاند. در میان آنها هشت هزار نفر پزشک و جراح بودهاند (تصویر زیر).
پزشکان دارای محل طبابت
درمورد پزشکان مورد نظر وزیر بهداشت، پنج مقصد برتر پزشکان ایرانی از جمله آمریکا، کانادا، انگلیس، آلمان و استرالیا و دو کشور از حوزهی خلیج فارس، عمان و امارات با استناد به پایگاه بهداشت هرکشور و گفتگو با پزشکان در آستانهی مهاجرت مورد بررسی قرارگرفت.
در صورت مهاجرت پزشکان دارای سابقه کار به کشورهای آلمان آمریکا، انگلیس، کانادا و استرالیا، آنها باید علاوه بر آزمون زبان، در آزمونهای پزشکی آن کشور نمرهی قبولی کسب کنند. سپس تأییدیه شورای پزشکی و اداره بهداشت دولتی هر کشور را دریافت کنند، که این امر برای یک پزشک میانسال، با توجه به دوری از فضای درس و دانشگاه و تستزنی و نیز طولانی بودن این فرایند، عملا نشدنی است.
بنابراین به صورت خلاصه، هر چند روی کاغذ امکان ادامه فعالیت پزشکان میان سال در همان سطحی که در ایران طبابت میکردند در کشورهای توسعهیافته غربی وجود دارد، اما در عمل رخ نمیدهد و پزشکان عموما مشغول فعالیت دیگری شده یا به عنوان مشاور فعالیت میکنند.
همچنین در کشورهای امارات و عمان علاوه بر آزمون مورد تایید این دو کشور، سابقهی کاری از شرایط پذیرش پزشکان ایرانی است.
در کشورهای امارات و عمان نیازی به آزمون زبان نیست و بعد از قبولی در آزمون پزشکی میتوانند در تخصص خود مشغول به کار شوند.
بنابراین ادعای فوق نیمه درست است.