خلاصه گزارش
ابتدا قطعنامه ۱۹۷۰ در فوریه ۲۰۱۱ تصویب شد که در آن لیبی ذیل بند ۴۱ از فصل ۷ قرار گرفت. سپس یک ماه بعد قطعنامه ۱۹۷۳ ذیل ماده ۴۲ تصویب شد که منجر به اقدام نظامی در لیبی شد.
شرح ادعا
چندی پیش امیرحسین ثابتی ادعا کرده بود چون قطعنامه ۱۹۷۳ لیبی ذیل کل فصل ۷ بوده است، منجر به اقدام نظامی علیه این کشور شده است و قطعنامههای ایران قبل از برجام فقط ذیل بند ۴۱ فصل ۷ بودهاند. بنابراین تهدیدی علیه ایران نبوده است.
رضا نصری، حقوقدان بینالمللی، در پاسخ به امیرحسین ثابتی، ادعا کرد که لیبی قبل از این که در ذیل فصل ۷ قرار بگیرد، ابتدا در قطعنامه ۱۹۷۰ ذیل بند ۴۱ از این فصل قرار گرفته است.
قطعنامه ١٩٧٠ در فوریه ٢٠١١ تصویب شد که در آن لیبی ذیل بند ٤١ از فصل ٧ منشور سازمان ملل قرارگرفت.
چندماه بعد در مارس ۲۰۱۱ قطعنامه ۱۹۷۳ تصویب شد و این کشور ذیل کل بندهای فصل ۷، ازجمله بند ۴۲، قرار گرفت. بند ۴۲ در خصوص اقدام نظامی علیه کشورهایی است که تهدیدی علیه صلح جهانی به حساب میآیند.