این مطلب تنها بخشی از برنامه‌های پیشنهادی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت سیزدهم است.
در واقعیت، محمد مهدی اسماعیلی گفته است که در سال 1397، از 77 فیلم رصد و تحلیل شده، 59 فیلم مروج سبک زندگی غیراسلامی ایرانی و تخریب‌کننده انقلاب اسلامی، 61 فیلم ارائهکننده تصویر مثبت از زن بی‌حیا، 50 فیلم سیاه‌نما و نا‌امید‌کننده، 60 فیلم مروج وادادگی و تحقیر ملی، 55 فیلم القاکننده واگرایی دینی و ملی و قانون‌گریزی و نمایش ناکارآمدی نهادها بوده‌اند.
صفحه رسمی تلویزیون منوتو در اینستاگرام، در تاریخ 25 مرداد 1400 با انتشار پستی نوشت:
“تفکر طالبانی وزیر پیشنهادی رئیسی؛
محمد مهدی اسماعیلی، وزیر پیشنهادی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: از 77 فیلم رصد شده ،59 فیلم تخریب کننده انقلاب، 61 فیلم ارائه کننده تصویر مثبت از زن بی حیا و 60 فیلم مروج وادادگی بودند.
در موسیقی، شاهد اعطای مجوز به موسیقی راک و متال یا خوانندگان ترکیه‌ای، عدم حضور هنرمندان انقلابی در شوراهای موسیقی، اعطای مجوز به هنرمندان ایرانی ضدارزش ساکن خارج و احیای هنر و هنرمندان پیش از انقلاب هستیم.”
خبرگزاری ایسنا در تاریخ 25 مرداد 1400 با انتشار گزارشی به وضعیت سینما و تئاتر از نگاه وزیر پیشنهادی فرهنگ پرداخته است.
این خبرگزاری در این گزارش نوشت:
برنامه‌های محمد مهدی اسماعیلی، وزیر پیشنهادی دولت سیزدهم، در 83 صفحه تدوین شده که در حوزه‌های مختلف به تشریح وضعیت موجود و بعد در تعریف برنامه‌ها و پیش‌بینی در سال 1400 پرداخته است.
در بخشی از این گزارش این چنین آمده است:
اسماعیلی همچنین اشاره کرده است که در سال 1397، از 77 فیلم رصد و تحلیل شده، 59 فیلم مروج سبک زندگی غیر اسلامی ایرانی و تخریب کننده انقلاب اسلامی، 61 فیلم ارائهکننده تصویر مثبت از زن بی حیاء، 50 فیلم سیاه نما و ناامید کننده ، 60 فیلم مروج وادادگی و تحقیر ملی، 55 فیلم القاکننده واگرایی دینی و ملی و قانون گریزی و نمایش ناکارآمدی نهادها بوده‌اند.
در انتهای این گزارش لینک حاوی متن برنامه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت سیزدهم می‌باشد.
با مراجعه به این لینک و متن در صفحه 51 در بخش موسیقی به وضعیت موجود، این چنین اشاره کرده است:
O عدم حمایت جدی از موسیقی شریف اقوام و موسیقی ردیف دستگاه ایران
O اعطای مجوز به گونه‌های ضد تبلیغ موسیقی غربی به ویژه راک و متال
O ایجاد انحصار در خانه موسیقی به عنوان مهم‌ترین مرکز تولید بحران
O عدم حضور هنرمندان متعهد و انقلابی در شوراهای موسیقی
O عدم نظارت بر آموزشگاه‌های موسیقی
O اعطای مجوز فعالیت به هنرمندان ایرانی ضد ارزش ساکن خارج از کشور
O برگزاری رویداد‌هایی منجر به احیای هنر و هنرمندان پیش از انقلاب اسلامی
O اعطای مجوز به گروه های موسیقایی و یا خوانندگان ترکیه‌ای (که توسط جریان فاسد تهیه‌کنندگان حاکم بر موسیقی کشور در حال پیگیری است.)
O غالب شدن شبکه فاسدی از تهیه کنندگان بر موسیقی کشور که به راستی علاوه بر ایجاد احساس نیاز کاذب، در فرسایش زبان فارسی و تغییر گنجینه ی واژگان مخاطبین، از بسیاری محرمات و ادبیات مبتذل نیز قبح‌زدایی کرده و می‌کنند.
همچنین 27 صنف سینما در تاریخ 30 مرداد 1400 درباره برنامه منسوب به وزیر پیشنهادی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت سیزدهم بیانیه‌ای منتشر کرده و اعتراضات خود را این چنین بیان نموده اند:
بخشی از این بیانیه به شرح ذیل می باشد:
“جناب آقای محمد مهدی اسماعیلی،
وزیر پیشنهادی فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت سیزدهم،
صریح و بی پرده با شما سخن می‌گوئیم، چرا که از همان آغاز جایی برای پرده‌پوشی باقی نگذاشته‌اید. از جنابعالی هم می‌خواهیم که اگر باوری به صراحت کلام دارید پاسخگوی جامعه بزرگ فرهنگ و هنر باشید.
اگر قصدتان تعطیلی حرفه سینماست، لطفا تعارف را کنار بگذارید، اگر نه حتی در شرایطی که طالبان متحجر در بساط تازه به راه افتاده همسایگی‌مان، ندای رواداری و تساهل به‌راه انداخته‌اند، جنابعالی هنوز از راه نرسیده، اکثریت محصولات سینمایی را باطل دانسته و به تبع آن سازندگان و دست اندرکاران این عرصه را به بدخواهان و مفسدین و کفار فرهنگی تشبیه کرده‌اید، که عزمی جز ترویج اباحه‌گری و فساد و بی‌اخلاقی ندارند.
جناب وزیر محترم آینده! از ما بپذیرید و باور کنید که مشاوران‌تان پوست خربزه زیر پایتان انداخته اند، چرا که اگر ایشان اندک درک و واقع‌نگری سیاسی و اجتماعی داشتند، به خاطر می‌آوردند که جامعه اصناف سینمایی و کل جامعه فرهنگی و هنری، در مواقع بحران چگونه کنار هم جمع می‌شوند و یکپارچه و متحدانه و با همه وجودشان از شرافت و موجودیت‌شان دفاع می‌کنند.
جناب وزیر محترم پیشنهادی، ما جامعه بزرگ سینما سخت امیدواریم که این اعتراض جمعی درسی روشنگر باشد برای پذیرفتن تعامل فرهنگی درخور بعنوان تنها مسیر آینده تان چراکه آزمودن هر راه دیگری، مصداق کامل برسر شاخ بن بریدن است.”
همچنین در بخشی از پست اینستاگرامی تلویزیون منوتو، با توصیف وضعیت موجود سینما و موسیقی از زبان محمد مهدی اسماعیلی،گفته شده وزیر پیشنهادی رئیسی تفکر طالبانی در سر دارد.
در ادامه این گزارش به بررسی وضعیت سینما و حضور بانوان در عرصه های مختلف فرهنگی، اجتماعی، هنری و…. پرداخته شده است.
سایت یورونیوز فارسی در تاریخ 3 ژانویه 2020 با انتشار گزارشی از داستان زنی که در حکومت طالبان به سینما فکر می‌کرد به انتشار ویدیویی از مصاحبه با این زن پرداخته است.
رویا سادات در روزهای حکومت طالبان مانند بسیاری دیگر از دختران افغان در خانه‌اش در شهر هرات افغانستان حبس بود. او آن روزها به سینما فکر می‌کرد و هر کتابی مرتبط با این حوزه دم دستش می‌رسید، می‌خواند.
او می‌گوید: «چیزی که نگران آن هستم این است که در ۵ سال حضور طالبان در افغانستان ما به سادگی فراموش شدیم تا اینکه حادثه ۱۱ سپتامبر اتفاق افتاد. اگر برای جامعه جهانی وضعیت افغانستان مثل سناریویی باشد و بخواهند این کشور را رها کنند، آن وقت وضعیت برای ما نگران کننده است.»
همچنین خبرگزاری ایسنا به نقل از روزنامه ایران گزارش دیگری در تاریخ 18 مرداد 1400 منتشر کرده و این چنین نوشته:
زنان افغانستان این روزها یک کابوس دارند. کابوسی که حالا در بیداری وحتی خواب رهایشان نمی‌کند؛ بازگشت دوباره طالبان و خانه نشین شدن آنها و از دست رفتن همه تلاش‌های‌شان در این سال‌ها.
شیما کریمی، فعال حقوق زنان در افغانستان می‌گوید: «زنان سیاه‌ترین روزها را در دوره طالبان در این کشور تجربه کرده‌اند. زنان در آن دوره حتی اجازه خروج از منزل، اشتغال و تحصیل نداشتند و اگر برای کاری ضروری بیرون از خانه می‌رفتند مجبور به پوشیدن برقع بودند. این که آنها بخواهند وارد عرصه سیاسی و اجتماعی شوند که دیگر امری محال بود. زنان افغانستان از تکرار آن دوره سخت نگرانند.»
شیما کریمی می‌گوید: «زنان در دو دهه اخیر دستاوردهای بی‌شماری در حوزه‌های مختلف به دست آورده‌اند. ما وکیل زن داریم، ما وزیر زن داریم، کاندیدای ریاست جمهوری زن داشته‌ایم، دختران ربات‌ساز و ورزشکار ما در رسانه‌های جهان ظاهر شده‌اند. من می‌توانم با هر پوششی که دلم می‌خواهد سر کلاس دانشگاه بروم یا در استادیوم فوتبال تماشا کنم. جشنواره‌های بزرگ سینمایی در کشور ما برگزار می‌شود و زنان فیلمساز ما بدون ترس روی فرش سرخ جشنواره‌های سینمایی قدم می‌گذارند. اینها برای ما زنان ارزشمند است و برای رسیدن به این مرحله با جامعه بنیادگرای مردسالار و باورهای پوچ مبارزه کرده‌ایم. حالا که جنگ تشدید شده و نقاب جدیدی بر صورت خود گذاشته، اکثر زنان نگران از دست دادن حقوق شهروندی و دستاوردهای دو دهه خود هستند.»
به گفته شیما کریمی، طالبان هنوز نظر روشنی در این باره بیان نکرده و درباره این مسائل هیچ تفاهمی صورت نگرفته است. این یک نگرانی عمده نه تنها برای زنان بلکه برای تک‌تک افراد جامعه است که حقوق شهروندی و انسانی را اصلی اساسی می‌پندارند.